Het circovirus, ofwel het Porcine Circovirus type 2 (PCV2) veroorzaakt verschillende ziektebeelden. Dit virus is verantwoordelijk voor verschillende ziektebeelden die ook bekend staan als de porcine circovirus geassocieerde ziekten. Maar hoe verspreidt het virus zich eigenlijk in een varkensbedrijf?
Hoe wordt het circovirus overgedragen?
Manieren om het circovirus over te dragen zijn via direct contact of via contact met de lichaamssappen van een geïnfecteerd dier. [1] Met het circovirus geïnfecteerde varkens scheiden namelijk het virus uit via lichaamssappen zoals speeksel, neusvocht, urine en mest
Daarnaast kunnen biggen al voor de geboorte geïnfecteerd raken met het circovirus. Een geïnfecteerde zeug kan namelijk het circovirus in alle stadia van de dracht via de placenta doorgeven aan de ongeboren biggen. Afhankelijk van het tijdstip van infectie en de mate van virusvermeerdering, kan de infectie leiden tot sterfte van de ongeboren biggen, geboorte van zwakke biggen of een subklinische infectie. Bij een subklinische infectie lijken de biggen op het eerste oog gezond en vertonen ze geen klinische symptomen of letsels. Ze zijn echter wel met het circovirus besmet en kunnen het virus na de geboorte verder verspreiden. Ook na het werpen kan het circovirus van de zeug naar de pasgeboren biggen worden overgedragen, zowel via het colostrum en de melk als door direct contact tussen zeug en big.[2]
Hoe verloopt het infectieproces en de ziekte?
Via de slijmvliezen van de luchtwegen of van het maagdarmstelsel komt het circovirus bij het varken binnen. Eenmaal het lichaam binnengedrongen richt het virus zich op de cellen van het immuunsysteem. Het immuunsysteem raakt hierdoor verstoord en de weerstand van het varken raakt verzwakt. De symptomen van een circo-infectie kunnen variëren. Dit wordt o.a. beïnvloed door de immuunrespons, de aanwezigheid van andere stressfactoren en mogelijke co-infecties. Waar sommige varkens geen duidelijke ziektesymptomen vertonen en de infectie voornamelijk subklinisch verloopt, ontwikkelen andere varkens ernstige klinische symptomen. Dit uit zich in symptomen als gewichtsverlies, achterblijven in de groei, luchtwegproblemen, maagdarmproblemen, huidontsteking, onsteking van de nieren (PDNS) en vruchtbaarheidsproblemen bij zeugen.
Preventiemaatregelen
Door vaccinatie kan de ernst en de economische impact van een infectie met het circovirus worden beperkt. Ook goed management, goede hygiënemaatregelen en het zoveel als mogelijk voorkomen van stress en co-infecties kunnen helpen om de ernst van de symptomen te verminderen en de verspreiding van het circovirus te beperken.
Conclusie
Verspreiding van het circovirus verloopt voornamelijk via contact met besmette lichaamssappen of door direct contact met PCV2 besmette dieren. Zeugen kunnen ook een rol spelen in de besmetting van (ongeboren) biggen. De negatieve impact van circo-infecties op de gezondheid van varkens en de productiviteit van het varkensbedrijf kan worden beperkt door een combinatie van goede managementpraktijken en vaccinatie
Bron:
- Rose et al. Epidemiology and transmission of porcine circovirus type 2 (PCV2). Virus Res. 2012 Mar;164(1-2):78-89.
- Madson and Opriessnig. Effect of porcine circovirus type 2 (PCV2) infection on reproduction: disease, vertical transmission, diagnostics and vaccination. Animal Health Research Reviews 12(1); 47–65.
